Sessizlik

Çok sesli buralar gittin gideli.Burada olsaydın da kesilseydi sesler,sessizliği tatsaydık doya doya.Cümleler başlar söylenecek birşey kalmadığında,ardı sıra uzar gider sonra.O ardı sıra cümleler huzursuz bir sessizlikle sonlanır en nihayetinde.Sessizlik ise sürer gider,bir kelimeyle bozulur en fazla,huzurlu bir kelime,hani çok nadir bulunanından,bazen de hiç bulunamayanından.

Hoşlanmıyorum demeyin

Bazen bir kelimenin olumsuzu,olumlusunun verdiği anlamın zıttını vermiyor.Uyuyorumun zıttı uyumuyorum eyvallah,ancak bazı kelimelerde bu kural işlemiyor.Birine karşı birşey hissettiğinde ilk hoşlanıyorum senden demek,güzel,mesafeli.İlk etapta seviyorum dersen,daha birşey yaşamadan nasıl seviyorum ben birini gibi bir çelişkiye düşersin.Bu durumdan kurtarıyor insanı hoşlanıyorum lafı.Bir insana birşeyler hissetiğinizde senden hoşlanıyorum diyin,ürkütmeyin,korkutmayın.

Biri size duygularıyla geldiğinde, hoşlanıyorum nasıl ilk etap için hoş bir sözse,tersi için aynı durum geçerli değil.Seni sevmiyorum diyin.Senden hoşlanmıyorum, olumlusununki gibi hafif bir tesir değil aksine çok daha derin bir iz bırakır karşı tarafta.Seni sevmiyorumu duymakla senden hoşlanmıyorumu duymak çok farklı şeyler.Sevilmeyebilirsin ama hoşlaşılmamak kötü hissettiriyor insana kendini.Uzak durulması gereken,bir bok gibi adeta..Hoşlanmıyorum, hoşlaşmıyorum demeyin kimseye, hele ki o karşısındaki dipsiz kuyuya mı yani gözlerinize mi yoksa karşısındaki cellada mı yani dudaklarınıza mı bakacağının kararını veremezken...

Sarı

Donunun önünde sarı bir damla lekesi olmayanlardan korkmalısın hayatta hep.Her zaman her ihtimali düşünmüştür o,yanındakinden daha sarhoş olmamıştır,hep en düzenli,hep ilerisini düşünen,hep örnek olmuştur o.Geçmişinden bir iz bırakmamıştır üstünde,bembeyaz bir sayfadır,umutlu bir gelecektir,tertemiz bir geçmiştir karşısındakinin gözünde.

Donunda sarı bir damla olan öyle midir oysa?Hayatında en son damlanın izini taşır,bununla her gün yüzleşir,önünü düşünmemiştir,içten pazarlıklara girmemiştir,en sonuncunun izi üzerindedir,utanmaz ondan,ben buyum der,oyunlar yoktur onun için,ben buradayım sarı damlam ile der,inkar yoktur.

Sevmek izlerle olur,sarı da olsa.

Ateş

Ateşten korkar insanlar,

Yanmak kötüdür değil mi

Yaratanın bile cezası yakmaktır

Var mı ötesi...

Isıtmaz mı ateş insanı

Bir aşkın peşinden koşarken

Bir kıvılcım istemez miyiz

Aramızdaki buzları eritmektir niyet

Sıcak insanlar umarız etrafımızda

Kanımız ısınsın isteriz arzu ettiğimiz birine

Ateşler basar kalp çarptığında biri için

Demir tavında dövülür ya her zaman

Ateşi yakmazsan nasıl dövülür demir

En büyük ödül en büyük ceza mıdır aslında

Yanmak,yakmak...

Tezatlar

Kader kelimesi çok komik gelmiştir bana,senaryo daha teknik bir terimdir kadere kıyasla ama özüne baktığında ikisi de aynıdır.Önceden yazılmışı oynayan oyuncular,insanlar, her ne dersen de işte onlara.Bir de bunları yazanlar ya da yazdığını iddia edenler vardır,onlar daha da komiktir bence. Birşeyleri yaz sonra bak bakalım birileri bunları güzel oynayabiliyor mu?Neye göre güzel,senin kafandakine göre mi,ya senin kafanın içindekilerin sınırı çok darsa,o sınırlardan çıkanlar kötü mü oynuyor oluyor?

Seviyorum diyenler garip geliyor bana,neyi seviyorsun,kafanın içindekini mi yoksa sevdim dediğin şeyi mi,kişiyi mi,her ne dersen de işte onlara.O zaman niye değiştirmeye çalışıyorsun sevdim dediğin şeyi ya da niye onunla yüzleşince tatmin olmuyorsun,sevdiğin o değil miydi,niye edilgen olan bir şeye,kişiye her ne dersen de işte ona,gereğinden fazla anlam yüklüyorsun.Ya onun olduğunun sınırları oysa,o sınırlardan çıkamıyor diye,senin sınırların durmadan değişiyor diye,o,o sınırların hakkını verememiş mi oluyor?

Mutluluğa niye bu kadar önem veriyorsun ki?Nedir mutluluk peki,sevdiğim dediğinin elini tutmak mı,onu öpmek mi,kafayı bulduktan sonra önüne gelen bir şişe daha şarap mı,pahalı bir kıyafeti giymek mi,çok sıkıştıktan sonra hakkıyla güzelce bir sıçmak mı?

Sıçtık der insanlar kötü bir durumun içindeyse,unuturlar aslında sıçmak o çok aradıkları,anlam yüklemeye çalıştıkları bütün mutlulukların aslında daha önünde bir mutluluktur.

Tezatlarla yaşıyor insanlar,doğru ya insanlar her gün sıçıyor,alışıklar tezatlara.

Sevmiyorum

Kaybetmeyi bilmeyip hep kazanmak isteyenleri, kendi seyyah olup gitmeleri sevmeyenleri, yitirmekten korkan ama sahiplenmeyenleri, en küçük zaman dilimini an olarak bilenleri, dünyayı yuvarlak sananları, zamanı ilaç olarak tanımlayıp ilacın yan etkilerini görmezden gelenleri, hep mutlu olmak isteyenleri, hem kaçmak isteyip hem de kaçarken kaçtıklarını arkasında bırakmak istemeyenleri sevmiyorum...

İlmek

Cevaplanamayan sorular vardır
Soruları sorulamayan cevaplar gibi
Gitmeler terk etmelerdir kimi dünyada
Yeni başlangıçlar var olurken paralel evrende
Sorgulamamaktır hayat bazen
Unutamamaktır yeri geldiğinde
Hatırlarken geçmişi gün doğarken
Geçen zamanın gün batışları çoktan milat olmuştur
Bilememek kendinin nerede olduğunu
Farkedememek nerede neyi nasıl yaşadığını
Anımsarken hatıraları
Masalarında olmak idam sehpalarının
İlmeklerini kendin mi ördün
Yoksa bir ilmeğini bile çözemedin mi bu hayatın...

Noktalar

İhtimaller,o kadar güzel ki bazen
Hiç bu kadar sevilmemiştir yalanlar onsuz
Hayat,o kadar imkansız ki bazen
Soru işaretleri bu kadar sevilmemiştir onsuz
Noktalar,öyle bir sondur ki bazen
İhtimaller hayatın ta kendisidir onsuz